Detayları
Onarıcı adalet anlayışı, ceza adaletini yerine
getirirken, sanığın haklarını koruduğu kadar mağdurun haklarını da koruma
gayesi olan günümüzde kabul gören bir anlayıştır. Bu anlayışının etkili olmaya
başladığı 21.yüzyıl ceza sistemleri, adaleti sağlarken mağdurun mağduriyetinin
giderilmesi ve tarafların ihtiyaçlarının gözetilmesi fikrini ön plâna çıkarmış
bulunmaktadır. Onarıcı adalet anlayışının hakim olduğu sistemlerden birisi
olarak Türk Ceza Sistemi de bu alanda gereken kurumların oluşturulmasına ve
düzenlemelerin getirilmesine tanıklık eden bir sistemdir. Bu yönde getirilen kurumlardan
birisi de onarıcı adalet anlayışının bir ürünü olan uzlaştırma kurumudur.
Uzlaştırma kurumu, hem kamu hem özel hukuk ile ilgili olan uyuşmazlıkların
giderilmesinde alternatif çözüm yöntemi olarak Türk Ceza Sistemine tezahür eden
onarıcı adalet anlayışının önemli bir yansımasıdır. Uzlaştırma kurumu, 5237
sayılı Türk Ceza Kanunu, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ve 5395 sayılı
Çoçuk Kanunlarıyla 2005 yılında Türk hukukuna getirilmiştir. Uzlaştırma
kurumunda 2006 Tarihli 5560 sayılı, 2009 Tarihli 5918 sayılı ve en son 2016
Tarihli 6763 sayılı Kanunlar ile değişiklikler yapılmış ve kurumun
uygulanmasına yönelik 2017 Tarihli “Ceza Muhakemesinde Uzlaştırma Yönetmeliği”
çıkarılmştır. Kitabımızda ceza yargılamasında kendisine önemli bir yer ve
muhakeme alanı oluşturulan uzlaştırma kurumu, Ceza Muhakemesi Kanunu, Ceza
Muhakemesi Uzlaştırma Yönetmeliği ve diğer mevzuatların yanında bilimsel
görüşler ile Yargıtay kararlarından da yararlanılarak bütün yönleriyle
irdelenmeye çalışılmıştır.